آغاز و پایان یک رابطه همیشه بزرگترین چالش بشر از ابتدا تا به امروز بوده است. شما با فردی آشنا می شوید و مدتی را با همدیگر می گذرانید ، در این حالت فکر می کنید که این فرد همان کسی است که شما به دنبال آن می گردید و تصمیم میگرید به هر قیمتی شده با او ازدواج کنید. اما در کمال تعجب متوجه می شوید که تمام خیال پردازی های شما اشتباه از آب درآمده است و شما به جای ورود به بهشت وارد
یک جهنم واقعی شده اید! ولنتاین آبی نیز چنین موضوعی دارد. این فیلم با بررسی موشکافانه خود قصد دارد تا به علل ایجاد یک رابطه و سپس شکستن آن بپردازد.
دین ( ریان گوسلینگ ) و سیندی ( میشل ویلیامز ) دو زوجی هستند که دیگر مثل سابق عاشق و دلباخته هم نیستند. آنها همیشه با هم بحث و جدل می کنند و به نظر می رسد که هیچ وقت نمی توانند با هم به تفاهم برسند. تنها عاملی که باعث شده هنوز این دو با یکدیگر زندگی کنند ، دختر خردسالشان است. اما به واقع چه چیزی باعث شده تا آنها که در ابتدای رابطه شان به شدت عاشق یکدیگر بودند تا به این حد از یکدیگر متنفر باشند؟ حالا به چند سال قبل بر می گردیم ، زمانی که این دو تازه با یکدیگر آشنا شده بودند، سیندی یک پزشکیار است که رویای پزشک شدن را در سر می پروراند اما دین نقاش ساختمان است. این دو بعد از مدتی به یکدیگر علاقه مند می شوند علی رغم اختلافاتی فاحشی که با یکدیگر دارند تصمیم می گیرند با یکدیگر ازدواج کنند ، شاید که با هم به تفاهم برسند و…
ولنتاین آبی با درگیر کردن تماشاگر به تمام زوایا و جزییات زندگی سیندی و دین این اجازه را به تماشاگر داده تا در مورد آنها و تصمیم گیری های غلطی که آنها در ابتدای شروع رابطه شان انجام دادند قضاوت کند و خود فیلم هیچ پیش داوری در این میان انجام نمی دهد. یکی از نقاط قوت فیلم کارگردان آن درک سیانفرانس است. اگرچه این فیلم اولین فیلم سینمایی وی محسوب می شود ( وی تا به حال فیلم کوتاه و مستند می ساخته ) اما در هر نمای فیلم نشان از پختگی کامل فیلمساز دارد. فیلمبرداری به طریقه دوربین در دست ، باعث شده تا تماشاگر احساس کند که همیشه در کنار این دو حضور دارد . یکی از الزامات فیلمسازی در داستانی که رابطه یک زن و مرد را مورد بررسی قرار می دهد ، توجه به جزییات زندگی و دلائلی است که این دو به یکدیگر علاقه مند یا از یکدیگر جدا می شوند هست. سیانفرانس با توجه به اینکه مستند ساز قابلی هست توانسته به خوبی از حرفه مستند سازی اش که مبتنی بر واقعیات است استفاده کند و واقعیات موجود در یک رابطه را به درستی در فیلم به نمایش بگذارد. سیانفرانس در ولنتاین آبی اکثرا از نماهای نزدیک و ساکن استفاده کرده که کمک زیادی به باور پذیر تر شدن فیلم کرده است. قدم زدن در زیر نور مهتاب در خیابان ، نشستن روی پله و صحبت از هر دری و… از جمله موقعیت هایی است که معمولا در هر رابطه ای اتفاق می افتد و سیانفرانس نیز با آگاهی از این موضوع ، چنان شخصیت های داستانش را عاشق یکدیگر کرده است که تماشاگر نیز ناخواسته با این دو خوشحال و با دعوایشان ناراحت می شود!
بعلاوه اینکه دو بازی خوب از ریان گوسلینگ و میشل ویلیامز داریم که فیلمنامه خوب فیلم را تکمیل کرده اند. اما تمام نکات مثبت فیلم را که کنار بگذاریم یک مشکل باقی می ماند. مشکلی که شاید برای خیلی ها در هنگام دیدن فیلم به وجود بیاید این است که ولنتاین آبی هراسی از نشان دادن رابطه های فیزیکی بازیگرانش ندارد! این درست که گفتیم در اینگونه فیلمها تمامی زوایای رابطه باید به نمایش درآید تا برای تماشاگر جای سوالی باقی نگذارد، اما فکر نمی کنم کسی باشد که انتظار داشته باشد رابطه ی فیزیکی یک زوج در فیلم موشکافی شود!. این صحنه ها به قدری بی پروا هستند که فیلم با درجه نمایش NC-17 در سالن های سینما اکران شده است و اغلب مردم و منتقدان نیز علی رغم استقبال مثبت از فیلم ، کارگردانی و بازی عالی دو بازیگر آن ، از وجود چنین صحنه های بی پروایی عدم رضایت کرده اند. شخصا نماهای نزدیک و به قول معروف کلوزآپ فیلم ولنتاین آبی را دوست دارم ، نماهایی که بسیار به تماشاگر کمک کرده تا صمیمیت بیشتری با دو شخصیت اصلی فیلم داشته باشند ، بازی دو بازیگر اصلی فیلم نیز آنقدر خوب است که تماشاگر به راحتی با آنان ارتباط برقرار کند اما همانطور که گفتم در این میان تنها صحنه های فیزیکی است که کمی توی ذوق می زند. اگرچه این روزها کمتر فیلمی را در هالیوود پیدا می کنیم که حاوی رابطه های فیزیکی نباشد ، اما بهرحال سیانفرانس با این کار ضربه نسبتا سختی به بار عاطفی فیلم وارد کرده است ، بنده شخصا از سیندی و دین و شکل گیری رابطه شان لذت بردم اما واقعیت امر این است که صحنه های جنسی فیلم زننده تر از آن است که بتوان فیلم را راحت نگاه کرد!
ولنتاین آبی کارگردانی خوبی دارد ، بازی های عالی دارد ، فیلمنامه خوبی دارد ،پرداخت کامل حتی در خصوصی ترین جزییات زندگی سیندی و دین باعث شده فیلمی جسور را ببینیم که نمونه اش را کمتر در هالیوود شاهد بوده ایم. ولنتاین آبی فیلم خوبی است به شرطی اینکه در خلوت خودتان آن را تماشا کنید و از آن درس بگیرید. این نکته را فراموش نکنید که این فیلم برای بزرگسالان است و همانطور که از درجه بندی نمایشی آن مشخص است ، افراد زیر 17 سال مطلقا اجازه دیدن آن را ندارند. اگر از من می شنوید این توصیه را جدی بگیرید.
